This thesis was part of DementiaNet, a programme which has been developed to support primary care networks around people with dementia living at home. We explored two preconditions for collaboration in primary dementia care: network leadership and interprofessional communication. Both aspects seemed to be important improvement strategies. We found that network leaders have a positive impact on the network’s quality improvement. However, primary care professionals’ leadership is currently practiced at a basic level. Therefore, we recommended supportive training and coaching. General practitioners and community nurses generally perceived their interprofessional communication as inadequate. They considered mutual trust as the most important facilitating factor for effective communication. Profession-specific factors (e.g., differences in responsibility and profession-specific language) and organizational factors (e.g., lack of shared care plans, no personal contact) negatively influenced communication. Exploratory research revealed that communication structure and nurses’ self-confidence in communication with doctors are favorable targets for improvement of inter-professional communication.

Dit onderzoek gaat over lokale eerstelijns netwerkzorg voor mensen met dementie (DementieNet project). We onderzochten twee aspecten van geïntegreerde dementiezorg, namelijk netwerkleiderschap en interprofessionele communicatie. Beide aspecten van geïntegreerde dementiezorg lijken belangrijke strategieën. Netwerkleiderschap heeft een positieve invloed op kwaliteitsverbeteringen van het netwerk. Eerstelijnsprofessionals zijn in staat om netwerkleider te zijn, maar dit vereist extra training en coaching. Wat betreft communicatie vonden huisartsen en wijkverpleegkundigen de onderlinge communicatie weinig effectief en efficiënt. Zij beschouwden het onderlinge vertrouwen als de belangrijkste bevorderende factor voor effectieve communicatie. Professie gebonden factoren zoals het verschil in verantwoordelijkheid en taalgebruik, en organisatorische factoren zoals gebrek aan een gezamenlijk zorgplan en gebrek aan persoonlijk contact beïnvloedden de communicatie negatief. Nadere exploratie van de daadwerkelijke gesprekken tussen wijkverpleegkundigen en huisartsen liet zien dat de structuur van het gesprek en het zelfvertrouwen van de verpleegkundigen ten opzichte van de huisarts gunstige aangrijpingspunten zijn om interprofessionele communicatie te verbeteren.