Hospitalisation can have negative consequences for people with dementia, including complications and more extended stays. Nurses experience caring for people with dementia as challenging. This thesis aims to explore nursing care for people with dementia in Dutch hospitals, focusing on the role of nurses in person-centred care and shared decision-making from the perspectives of nurses and relatives of patients with dementia. Chapter 2 describes the results of a validation and psychometric evaluation of the Dutch version of the POPAC scale (the Person-centred care of Older People with dementia in Acute Care scale). This scale measures the person-centredness of care for older people with dementia in a hospital setting. Chapter 3 presents a study into nurses’ perceptions of caring for patients with dementia in Dutch hospitals. Chapter 4 presents a ‘mixed-method’ study focused on the experiences of informal caregivers of patients with dementia regarding patient care, interactions with nurses, the situation of caregivers and the hospital environment during their relative’s hospital admission.
Chapter 5 highlights an integrative review exploring nurses’ involvement in shared decision-making, the topics of SDM, and nurses’ roles. Chapter 6 describes an exploratory qualitative study into nurses’ perspectives on shared decision-making in daily care for hospitalised patients with dementia. Chapter 7 discusses this thesis in which the focus is nursing care for patients with dementia in Dutch hospitals. It appears that nurses often treat patients with dementia with respect and warmth. However, person-centred care is insufficiently applied, and nurses’ communication can be improved.

Ziekenhuisopname heeft voor mensen met dementie vaak onbedoelde negatieve gevolgen, waaronder het ontstaan complicaties en een langere opnameduur. Verpleegkundigen ervaren het zorgen voor patiënten met dementie als uitdagend. Het doel van dit proefschrift is om de verpleegkundige zorg voor mensen met dementie in Nederlandse ziekenhuizen te onderzoeken, waarbij de nadruk ligt op de rol van verpleegkundigen in persoonsgerichte zorg en Samen Beslissen vanuit het perspectief van verpleegkundigen en naasten van patiënten met dementie. Hoofdstuk 2 beschrijft de resultaten van een validatie en psychometrische evaluatie van de Nederlandse versie van de POPAC-schaal. Deze schaal meet de persoonsgerichtheid van zorg voor oudere patiënten met dementie in de ziekenhuissetting. Hoofdstuk 3 geeft onderzoek naar de percepties van verpleegkundigen weer over de zorg voor patiënten met dementie in Nederlandse ziekenhuizen. Hoofdstuk 4 presenteert een ‘mixed-method’ studie gericht op ervaringen van mantelzorgers van patiënten met dementie met betrekking tot patiëntenzorg, interacties met verpleegkundigen, de situatie van de mantelzorgers en de ziekenhuisomgeving tijdens de ziekenhuisopname van hun naaste. Hoofdstuk 5 belicht een integrative review over betrokkenheid, onderwerpen en rollen van verpleegkundigen in Samen Beslissen met patiënten met dementie in ziekenhuizen. Hoofdstuk 6 beschrijft een verkennende kwalitatieve studie naar het perspectief van verpleegkundigen op Samen Beslissen in de dagelijkse zorg voor in het ziekenhuis opgenomen patiënten met dementie. Hoofdstuk 7 betreft de discussie van dit proefschrift. Het blijkt dat verpleegkundigen vaak respectvol en warm omgaan met patiënten met dementie. Echter, persoonsgerichte zorg wordt onvoldoende toegepast en de communicatie van verpleegkundigen kan worden verbeterd.