To adequately deal with the challenges faced within residential care for older people, such as the increasing complexity of care and a call for more person-centred practices, it is important that health care providers learn from their work. Miranda Snoeren investigated both the nature of learning, among staff and students working within care for older people, and how workplace learning can be promoted and researched.
During a longitudinal study within a nursing home, participatory and democratic research methods were used to collaborate with stakeholders to improve the quality of care and to promote learning in the workplace. The rich descriptions of these processes show that workplace learning is a complex phenomenon. It arises continuously in reciprocal relationship with all those present through which both individuals and environment change and co-evolve enabling enlargement of the space for possible action.
This complexity perspective on learning refines and expands conventional beliefs about workplace learning and has implications for advancing and researching learning. It explains that research on workplace learning is itself a form of learning that is aimed at promoting and accelerating learning. Such research requires dialogic and creative methods.
Miranda's study illustrates that workplace learning has the potential to develop new shared values and ways of working, but that such processes and outcomes are difficult to control. It offers inspiration for educators, supervisors, managers and researchers as to promoting conditions that embrace complexity and provides insight into the role and position of self in such processes.

Om adequaat om te kunnen gaan met de uitdagingen binnen de intramurale ouderenzorg, zoals een toenemende complexiteit van zorg en de roep naar meer persoonsgerichte zorg, is het belangrijk dat zorgverleners leren van hun werk. Miranda Snoeren onderzocht wat het leren van medewerkers en studenten in de ouderenzorg kenmerkt en hoe werkplekleren bevorderd en onderzocht kan worden.
Tijdens een langdurig onderzoek binnen een intramurale ouderenzorgorganisatie werden participatieve en democratische onderzoeksmethoden gebruikt om samen met betrokkenen de kwaliteit van zorg te verbeteren en het leren op de werkplek te stimuleren. De rijke beschrijvingen van deze processen laten zien dat werkplekleren een complex fenomeen is dat steeds weer ontstaat in wederkerige relatie met alle aanwezigen. Hierdoor veranderen en evolueren individuen en hun omgeving in gezamenlijkheid waardoor de mogelijkheden voor acties (= leren) van zorgverleners worden verruimd.
Een dergelijk complexiteitsperspectief op leren nuanceert en verbreedt gangbare overtuigingen over werkplekleren en heeft implicaties voor het bevorderen en onderzoeken van dit leren. Uitgelegd wordt dat het onderzoek naar werkplekleren een vorm van leren op zichzelf is dat zich richt op het bevorderen en versnellen van leerprocessen. Dergelijk onderzoek vraagt om dialogische en creatieve onderzoeksmethoden.
Miranda haar onderzoek illustreert dat werkplekleren het potentieel heeft nieuwe gedeelde waarden en manieren van werken te ontwikkelen binnen intramurale ouderenzorgorganisaties, maar dat dergelijke processen en uitkomsten moeilijk te controleren zijn. Het biedt inspiratie voor opleiders, leidinggevenden, managers en onderzoekers over hoe zij condities kunnen bevorderen die complexiteit omarmen en geeft inzicht in de eigen rol en positie hierin.