The aim of this study is to understand the dynamics that bring forth the production and reduction of care avoidance and care paralysis. Care avoidance and care paralysis not only coincide, they reinforce and recall each other. Sometimes care workers however produce situations in which these phenomena are pushed back, situations in which trust and initiative - the opposite of care avoidance and care paralysis - appears. Pushing back care avoidance and care paralysis is linked to a style of work: establishing contact from a starting point of acceptance; looking for opportunities for affirmation; marking (small) progress. Care avoidance and care paralysis cannot thrive under conditions as: the proximity between the local population and care facilities; the committed involvement of professionals to a fixed territory; a network wherein signals (of nuisance or deprivation) and actions can be linked; discretional space for professionals to develop initiatives; a small-scale service level so that key figures from the local population and professionals of the care facilities can axially know each other; and finally a moral framework where indifference is brought up for discussion.

Deze studie draait om de vraag hoe de productie en de reductie van zorgvermijding en zorgverlamming begrepen kunnen worden. Zorgvermijding kan gezien worden als een overlevingstrategie van mensen die ‘permanent op de reservebank van de samenleving zitten’. Zorgverlamming komt voor in omstandigheden waarin niemand eindverantwoordelijk is en laat zich zien in procedureel gedrag, in afzijdigheid. Zorgvermijding en zorgverlamming wakkeren elkaar aan, veronderstellen elkaar en verwijzen naar elkaar.
Vertrouwen en initiatief – het tegendeel van vermijding en verlamming – komen tot stand in een wisselwerking tussen competenties en condities die het spiegelbeeld vormen van het voorgaande. Een waarderende stijl van werken genereert subtiele retourgiften. Deze retourgiften voeden nieuw vertrouwen en reproduceren intensiever contact. De competenties die verbonden zijn met deze waarderende stijl van werken worden bevestigd, worden gevoed en krijgen ruimte onder condities als kleinschaligheid, een vast werkgebied en een zekere mate van handelingsvrijheid. Ook condities en competenties veronderstellen elkaar, verwijzen naar elkaar en roepen elkaar op.