Bipolar disorder is a severe mental illness that manifests itself in recurrent (hypo-) manic and depressive episodes affecting approximately 1.3% of the Dutch population. The Dutch multidisciplinary guideline advices self-management of bipolar disorder next to pharmaceutical- and psychological treatment to prevent recurrent episodes. Self-management of bipolar disorder entails a bundle of non-pharmaceutical interventions, such as mood monitoring, rapid response on early warning signs, recurrence prevention, and social rhythm therapy. Standing on their own, these self-management interventions for bipolar disorders seem to be effective. However, outcomes vary across the population and it is unknown how self-management education for bipolar disorders works. This study examined the underlying mechanisms of educational self-management interventions for bipolar disorders.

Een bipolaire stoornis is een ernstig psychiatrische aandoening die gepaard gaat met wisselingen in activiteit en stemming variërend van een manie tot een depressie. In Nederland is ongeveer 1,3% van de bevolking gediagnosticeerd met een bipolaire stoornis. Naast medicamenteuze- en psychologische behandeling adviseert de huidige multidisciplinaire richtlijn om patiënten zelfmanagement van een bipolaire stoornis aan te leren om het herhaalde episoden te verminderen. Zelfmanagement is een bundel aan niet-medicamenteuze interventies (o.a. monitoring van stemming, vroegsignalering, terugvalpreventie en sociaal ritme therapie). Recente studies tonen aan dat deze losse interventies effectief kunnen zijn voor een deel van de patiëntenpopulatie. Maar wat ten grondslag ligt aan deze wisselde uitkomsten en hoe deze interventies geïntegreerd aangeboden kunnen worden is onbekend. In dit proefschrift is daarom onderzoek gedaan naar de werkingsmechanismen in het aanleren van zelfmanagement bij een bipolaire stoornis.