Stroke is the third cause of death and the leading cause of disability in developed countries. The incidence of stroke rises with increasing age and is expected to further increase the next years. After a TIA or ischemic stroke patients have an increased risk of recurrent stroke and other cardiovascular events. Supporting patients in changing health-related behavior after TIA or stroke may be an effective way to reduce stroke recurrence and is recommended in many guidelines. However, the majority of people with cardiovascular disease fail to sustain lifestyle modification in the long-term. At present, only limited and inconsistent data are available on interventions to support patients in health-related behavior change after TIA or ischemic stroke. Follow-up rates are short and patients often have physical barriers such as fatigue or pain, lack of knowledge, absent or inadequate social support, and cognitive problems which may also affect health-related behavior.
This thesis focuses on health-related behavior change after TIA or minor ischemic stroke. In the Introduction, I describe the background and rationale for the research in this thesis. The thesis consists of two parts. The first part focuses on determinants of health-related behavior change after TIA or ischemic stroke. In Chapter 1.1, I studied determinants of intention to change health-related behavior and actual change. In this prospective study, we aimed to identify factors that play a role in the health-related behavior change process after TIA or ischemic stroke. This can be the first step towards developing a successful intervention. In total, 100 patients with TIA or minor ischemic stroke completed question- naires on behavioral intention and socio-cognitive factors from the Protection Motivation Theory including perception of severity, susceptibility, fear, response-efficacy and self- efficacy. Questionnaires on physical activity, diet and smoking were completed at baseline and at 3 months. Self-efficacy, response efficacy and fear were independently associated with behavioral intention, with self-efficacy as the strongest determinant of intention to increase physical activity (aBeta 0.40; 95% CI 0.12–0.71), adapt a healthy diet (aBeta 0.49; 95% CI 0.23–0.75), and quit smoking (aBeta 0.51; 95% CI 0.13–0.88). We found a trend to increased health-related behavior change in patients with higher intention to change. These determinants of intention to change health-related behavior after TIA or ischemic stroke should be taken into account in the development of future interventions promoting health-related behavior change in these group of patients. In Chapter 1.2, I describe a qualitative study of the determinants of health-related behavior change after TIA or ischemic stroke. We aimed to explore patients’ perspectives on health-related behavior change, support in this change and sustaining healthy behavior. Eighteen patients with recent TIA or ischemic stroke underwent in-depth, semi-structured interviews. Interviews addressed barriers, facilitators, knowledge and support of health-related behavior change framed by the Protection Motivation Theory and Transtheoretical Model. This study showed that these patients understand what constitutes a healthy lifestyle, but seem unable to adequately appraise their own health-related behavior. More than half of the patients were satisfied with their lifestyle and felt no urgency to change. In this study, self-efficacy was the most important determinant for health-related behavior change. It was reported by patients both as barrier and facilitator. Most of the patients stated that they did not need support or already received support in changing health behavior. Patients indicated knowledge, guidelines and social support as most needed to facilitate behavior change and to preserve a healthy lifestyle. This study suggests that increasing knowledge on lifestyle risk factors for ischemic stroke and improving self-efficacy may be important targets for lifestyle interventions after ischemic stroke. As self-efficacy appeared to play an important role we aimed to describe levels of self-efficacy of health-related behavior change and identify correlates of self-efficacy in patients with ischemic stroke or TIA. This study is described in Chapter 1.3.

See dissertation for the complete summary.

Een beroerte (herseninfarct of hersenbloeding) is de derde doodsoorzaak en de belangrijkste oorzaak van invaliditeit in de westerse wereld.. De incidentie van een beroerte stijgt met de leeftijd en zal naar verwachting de komende jaren verder toenemen. Na een TIA of herseninfarct hebben patiënten vaker opnieuw een beroerte en andere cardiovasculaire aandoeningen. Het ondersteunen van patiënten bij het veranderen van gezondheid gerelateerd gedrag na een TIA of beroerte kan een effectieve manier zijn om het risico op een recidief beroerte te verlagen en wordt in nationale en internationale richtlijnen aanbevolen. Veel patiënten met hart-en vaatziekten hebben moeite om een gezonde leefstijl vol te houden. De wetenschappelijk basis over gezonde leefstijl bevorderende interventies na een TIA of herseninfarct is beperkt. De studies die zijn verricht zijn klein of follow-up is kort. Daarnaast ervaren patiënten vaak fysieke barrières, zoals vermoeidheid of pijn, gebrek aan kennis, afwezige of onvoldoende sociale steun en cognitieve problemen die ook het gezondheidsgerelateerd gedrag kunnen beïnvloeden.
Dit proefschrift richt zich op gezondheidsgerelateerde gedragsverandering na een TIA of een klein herseninfarct. In de introductie beschrijf ik de achtergrond en de aanleiding voor het onderzoek in dit proefschrift. Het proefschrift bestaat uit twee delen. Het eerste deel richt zich op determinanten van gezondheidsgerelateerde gedragsverandering na een TIA of herseninfarct. In hoofdstuk 1.1 bestudeerde ik determinanten van intentie om gezondheidsgerelateerd gedrag te veranderen en daadwerkelijke verandering. In dit prospectieve onderzoek wilden we factoren identificeren die een rol spelen in het gezondheidsgerelateerde gedragsveranderingsproces na een TIA of herseninfarct. Dit kan de eerste stap zijn om een succesvolle interventie om leefstijlverandering te ondersteunen te ontwikkelen. In totaal hebben 100 patiënten na een TIA of herseninfarct vragenlijsten ingevuld over gedragsintentie en sociaal-cognitieve factoren uit de Protection Motivation Theory, waaronder beleving van ernst, gevoeligheid, angst, respons-effectiviteit (de overtuiging dat verandering effect heeft) en zelfeffectiviteit (het vertrouwen in eigen kunnen). Vragenlijsten over lichamelijke activiteit, dieet en roken werden ingevuld bij begin van het onderzoek en na drie maanden. Zelfeffectiviteit, response effectiviteit en angst bleken onafhankelijk geassocieerd met gedragsintentie, met zelfeffectiviteit als de sterkste determinant van intentie om lichamelijke activiteit te verhogen (aBeta 0,40; 95% BI 0,12- 0,71), een gezonder voedingspatroon aan te nemen (aBeta 0,49; 95 % BI 0,23-0,75) en te stoppen met roken (aBeta 0,51; 95% BI 0,13-0,88). We vonden een neiging naar verhoogde gezondheid gerelateerde gedragsverandering bij patiënten met een hogere intentie om te veranderen. Het is van belang om met deze determinanten van de intentie om gezondheidsgerelateerd gedrag na een TIA herseninfarct te veranderen rekening te houden bij de ontwikkeling van toekomstige interventies die gezondheidsgerelateerde gedragsverandering bij deze patientengroep bevorderen. In hoofdstuk 1.2 beschrijf ik een kwalitatieve studie van de determinanten van gezondheidsgerelateerde gedrags- verandering na een TIA of herseninfarct. We hadden als doel om de perspectieven van patiënten op gezondheidsgerelateerde gedragsverandering, ondersteuning bij deze verandering en volhouden van gezond gedrag te onderzoeken. Achttien patiënten met een recente TIA of herseninfarct ondergingen diepgaande, semi-gestructureerde interviews. Interviews gingen in op barrières, facilitators, kennis en ondersteuning van gezondheidsgerelateerde gedragsverandering, gebaseerd op de Protection Motivation Theory en Transtheoretic Model. Deze studie liet zien dat patiënten begrijpen wat een gezonde leefstijl is, maar niet in staat zijn om hun eigen gezondheidsgerelateerd gedrag adequaat te beoordelen. Meer dan de helft van de patiënten was tevreden met hun leefstijl en voelde geen urgentie om het te veranderen. In deze studie was zelfeffectiviteit de belangrijkste bepalende factor voor gezondheidsgerelateerde gedragsverandering. Het werd door patiënten gemeld als barrière en als facilitator. De meeste patiënten verklaarden dat ze geen ondersteuning nodig hadden of al ondersteuning kregen bij het veranderen van hun gezondheidsgedrag. Patiënten gaven aan dat kennis, richtlijnen en sociale steun het meest nodig zijn om gedragsverandering te vergemakkelijken en een gezonde leefstijl te behouden. Deze studie suggereert dat het vergroten van kennis over leefstijlfactoren voor herseninfarct en het verbeteren van zelfeffectiviteit belangrijke aangrijpingspunten kunnen zijn voor leefstijlinterventies na een herseninfarct.

Zie proefschrift voor volledige samenvatting.