Wetenschappelijke kennis vindt vaak een weg naar de praktijk via evidence- based richtlijnen. Een evidence-based richtlijn is een document met aanbevelingen, adviezen en handelingsinstructies ter ondersteuning van de besluitvorming van professionals in de zorg en patiënten, berustend op resultaten van wetenschappelijk onderzoek met daarop gebaseerde discussie en aansluitende meningsvorming.1 Richtlijnen ondersteunen zorgverleners en patiënten bij het beslissen wat goede zorg is in bepaalde omstandigheden. Daarnaast zorgen richtlijnen er voor dat de zorgverlening door iedereen op dezelfde wijze verleend wordt. Daarom kunnen richtlijnen belangrijke hulpmiddelen zijn om de kwaliteit van zorgverlening te verbeteren, tenminste, wanneer de implementatie van richtlijnen goed gebeurt. Door het niet opvolgen van richtlijnen kan het voorkomen dat patiënten niet de zorg krijgen die zij nodig hebben. Het is daarom belangrijk om meer zicht te krijgen op hoe de implementatie van richtlijnen verbeterd kan worden.
In dit proefschrift werden verschillende aspecten van de implementatie van wetenschappelijke kennis in de verpleegkundige praktijk, overgedragen via evidence-based richtlijnen, onderzocht. Daarbij werd specifiek ingegaan op de richtlijn ‘Triage op de spoedeisende hulp’. In 2004 heeft de Nederlandse Vereniging Spoedeisende Hulp Verpleegkundigen (NVSHV) deze richtlijn voor het eerst uitgebracht. In 2008 is deze herzien, conform het advies uit de richtlijn 2004. De 2008 triagerichtlijn definieert triage als: ‘Het beslisproces van classificeren van patiënten naar de mate waarin het leven of de gezondheidstoestand bedreigd wordt. De classificatie heeft als doel, dat de patiënten het meest geschikte vervolgtraject doorlopen binnen de vereiste mate van urgentie’ (NVSHV 2008, pag. 31).2

Zie proefschrift voor een volledige samenvatting van het proefschrift.