Het Spoed Interventie Systeem (SIS) is ontwikkeld vanuit de gedachte dat onbedoelde schade, zoals een reanimatie of onverwacht overlijden, kan worden voorkomen door tijdige herkenning en adequate behandeling van vitaal bedreigde patiënten op de verpleegafdeling. Het SIS bestaat uit drie componenten: een signaleringssysteem voor herkenning van de vitaal bedreigde patiënt, een Spoed Interventie Team, met expertise in het behandelen van de vitaal bedreigde patiënt, en een evaluatiesysteem. Het signaleringssysteem bestaat uit een aantal vitale parameters met vastgestelde afkappunten voor normaalwaarden. De vitale parameters dienen op regelmatige tijden bij de patiënt te worden geobserveerd. Bij observatie van abnormale vitale parameters treedt een protocol in werking om adequate hulp te organiseren. Indien het Spoed Interventie Team wordt geleid door een arts, zoals in ons geval, wordt gesproken van een Medical Emergency Team (MET).
In onze studie werden iedere acht uur de vitale parameters van patiënten op de chirurgische afdeling geobserveerd en geregistreerd door verpleegkundigen. Na observatie van abnormale vitale parameters, of als de verpleegkundige zich ongerust voelde over de patiënt, werd een tweefasen oproepprotocol gestart. In de eerste fase waarschuwde de verpleegkundige onmiddellijk de dienstdoende arts. De arts werd binnen 10 minuten bij de patiënt verwacht om de situatie te evalueren. In de tweede fase waarschuwde de arts onmiddellijk het MET als de patiënt acuut vitaal bedreigd bleek of als de patiënt na een initiële interventie niet stabiliseerde. De verpleegkundige belde het MET rechtstreeks als de dienstdoende arts niet in staat was om de patiënt tijdig op de afdeling te beoordelen. Het MET bestond uit een intensive care verpleegkundige en een intensivist en was 24/7 bereikbaar.
Dit proefschrift had tot doel om bij chirurgische patiënten de effecten van het SIS op het voorkomen van onbedoelde schade, de gezondheid gerelateerde kwaliteit van leven (KvL) en de ziekenhuiskosten per patiënt-dag vast te stellen. Daarnaast werd het effect van de implementatiestrategie op protocolopvolging door de afdelingsstaf in kaart gebracht om elementen voor verbetering te identificeren. Tot slot is beargumenteerd waarom de effecten van een SIS op het niveau van patiënten uitkomsten moeilijk zijn vast te stellen.

Zie proefschrift voor een volledige samenvatting van het proefschrift.