A bone fracture in the elderly is - contrary to popular belief - certainly not always the inevitable consequence of bad luck or clumsiness. The first fracture should sound the alarm, because it is known that at such a time the chance of another fracture increases considerably. In addition to the extra pain and disability, some people will become an invalid or even die earlier. Of the 120,000 annual bone fractures in the elderly in the Netherlands, at least 35% involve bone fractures due to bone decalcification, also called osteoporosis. It regularly begins with an 'innocent' fracture of the wrist and shortly thereafter a fracture of the hip or vertebrae. These are the most serious fractures. On top of additional distress, fractures among the elderly due to osteoporosis are expensive and contribute substantially to higher care costs. Fracture Liaison Services assess the risk of additional bone fractures in patients after a broken bone, provide preventive nutrition and exercise advice and start bone-saving medication. This thesis shows that the organisation of these multidisciplinary services is best put in the hands of nurse specialists. The nurse specialist seems to be the right person to shape secondary fracture prevention in the Netherlands.

Een botbreuk bij ouderen is - in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht – zeker niet altijd het onvermijdelijke gevolg van pech of onhandigheid. De eerste fractuur zou alarmerend moeten werken, want het is bekend dat op zo een moment de kans op een volgende breuk behoorlijk toeneemt. Naast de extra pijn en functiebeperking zullen sommigen mensen geïnvalideerd raken of zelfs eerder komen te overlijden. Van de 120.000 jaarlijkse botbreuken bij ouderen in Nederland betreft het in zeker 35% een botbreuk door botontkalking ook wel osteoporose genoemd. Geregeld begint het met een ‘’onschuldige’’ breuk van de pols en kort daarna een breuk van de heup of van wervels. Dit zijn de ernstigste fracturen. Naast alle bijkomende ontreddering is breken t.g.v. osteoporose onder ouderen duur en substantieel bijdragend tot hogere zorgkosten. De Fractuurpreventie & Osteoporosepoliklinieken (“Fracture Liaison Services”) beoordelen het risico op nieuwe botbreuken bij patiënten na een doorgemaakte botbreuk, bieden preventieve voeding- en beweegadviezen en starten botsparende medicatie. Uit dit proefschrift blijkt dat de organisatie van deze multidisciplinair gedragen Fractuurpreventie & Osteoporosepoliklinieken (FP&OP) het best in verpleegkundig-specialistische handen kan worden gegeven. De verpleegkundig specialist lijkt de aangewezen persoon om secundaire fractuurpreventie in Nederland vorm te geven.