Telemonitoring bij hartfalen, het op afstand bewaken van patiënten met apparatuur thuis, stelt zorgverleners in staat om meer patiënten te volgen en de behandeling zo nodig aan te passen. Toch leidt dat proces niet automatisch tot minder heropnamen in het ziekenhuis, sterfte en een betere kwaliteit van leven. Dat stelt Arjen de Vries in zijn promotieonderzoek.

De Vries onderzocht twee nieuwe ICT-ontwikkelingen in de zorg die ingezet kunnen worden bij patiënten met hartfalen: telemonitoring en computer beslissingsondersteunende systemen (CDSS). Met telemonitoring kan een patiënt zelf thuis zijn hartritme, gewicht en bloeddruk meten. CDSS kan vervolgens helpen om afwijkingen in deze meetgegevens vast te stellen, zodat de hulpverlener het behandelplan kan bijstellen en eventueel aanpassingen in medicatie kan doen.

De Vries constateert dat beide technologieën veelbelovende instrumenten zijn die de zorg aan hartpatiënten kunnen verbeteren. Artsen kunnen met deze technologie meer patiënten tegelijk volgen en tijdig ingrijpen. Tegelijk wijst de promovendus erop dat niet iedere patiënt geschikt is voor telemonitoring. Het proces leidt dan ook niet zonder meer tot een reductie van het aantal heropnames. Hij stelt dat er specifieke profielen nodig zijn van patiënten die het meeste baat hebben bij deze behandeling. Aan de kant van de zorgverlener moet bovendien meer aandacht zijn voor implementatie van de nieuwe technologieën.